Een hele tijd heb ik niet meer geschreven. Toch wil ik het weer gaan doen. Woorden zijn mijn kracht, mijn uitlaatklep. In deze eerste post vertel ik even wie ik ben en waarom ik schrijf.
Wie ben ik?
Mijn naam is Samuel de Koning, 30 jaar oud, mijn motto is: je leeft maar één keer! Door een zuurstoftekort bij de geboorte zit ik al mijn hele leven in een rolstoel. Het leven in een rolstoel is niet per se altijd zwaar, ook niet per se altijd leuk. Eigenlijk is dat bij iedereen zo. Het belangrijkste is om te proberen te genieten van de kleine dingen, te waarderen wat wellukt. Wanneer je de focus legt op dingen die wel lukken wordt het leven een stuk dragelijker.
Ik ben in een rolstoel terechtgekomen door een zuurstoftekort bij de geboorte. Hierdoor heb ik een cerebrale parese en een spastische tetraparese opgelopen, waardoor ik onder anderen niet kan lopen en een vertraagde informatieverwerking heb. Een hele mond vol medische termen die slechts mijn lichamelijke situatie beschrijft, echter is het wel een situatie die je leven sterk beïnvloed.
Het is een handicap, maar het is ook iets waar je, hoe gek het ook klinkt, kracht uit kunt putten. Het is van belang om te beschikken over een flinke dosis zelfspot. Wanner je in een zeer grote mate afhankelijk bent van anderen zie je namelijk een totaal andere kant van het leven en de maatschappij, een trieste, lachwekkende, verbazingwekkende en onbegrijpelijke kant. Daarover schrijf ik dus. Het leven! Geïnteresseerd? Blijf deze blog dan volgen!
Leave a Reply